ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ; ΕΝΑΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Ολιγαρχικό κόμμα είναι μια οργανωμένη ΣΥΜΜΟΡΙΑ, όπου δια μέσου της διάπραξης του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (δηλαδή της ένοπλης, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας) αποσκοπεί στην κατάκτηση οικονομικής ή ψυχολογικής ωφελιμότητας δια τα μέλη της (και κυρίως για τα στελέχη της).

* Όλες αυτές οι συμμορίες δεν αυτοαποκαλούνται ολιγαρχικά κόμματα αλλά δημοκρατικά κόμματα. Ο λόγος προφανής….

* ΟΛΕΣ οι οργανωμένες συλλογικότητες που δεν αποσκοπούν (με πράξεις και ρητές αναφορές) στην κατάκτηση της ένοπλης εκτελεστικής (και φυσικά όλης εκτελεστικής), της νομοθετικής κι της δικαστικής εξουσίας από το λαό είναι εγκληματικές οργανώσεις που στοχεύουν στην κατάκτηση και διατήρηση αυτών των εξουσιών από τη δική τους συμμορία.

* Από τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι το ψεύδος, η παραπλάνηση, η παραποίηση και όταν αποκτήσουν εξουσία χρησιμοποιούν τη βία ή την απειλή χρήσης βίας.

*Ο σκοπός όλων των μελών αυτών των συμμοριών δεν είναι πάντα και αποκλειστικά το οικονομικό όφελος. Κάποια από αυτά τα μέλη έχουν σαν βασικό ατομικοκεντρικό σκοπό την αίσθηση κατοχής εξουσίας. Δηλαδή ηδονίζονται με το να ορίζουν τη ζωή άλλων ανθρώπων.
Όμως στην πλειονότητα αυτών συνυπάρχουν και οι δύο σκοποί. Και ο οικονομικός και ο εξουσιαστικός.
Φυσικά, μέσα σε αυτές τις συμμορίες υπάρχουν και απλά μέλη που είναι καλοπροαίρετα και από έλλειψη γνώσεων νομίζουν ότι δια μέσου μιας από αυτές τις συμμορίες θα μπορέσει να δει καλό ο λαός.
XN

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΕΖΕΝΤΑΚΟ
Οι αστοί τρομάξανε.

Ο Μ. Μπεζεντάκος απέδρασε τότε από τη συγκεκριμένη φυλακή.
Σήμερα η φυλακή είναι «αόρατη».
Οι λαοί είναι φυλακισμένοι μέσα στις διάφορες ολιγαρχικές προπαγάνδες και μέσα στη χρήση ή την απειλή χρήση βίας.
 Όμως με τον κατάλληλο αγώνα θα αποδράσουν….
* Oι  αστοί τρομάξανε..

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Μια από τις παγίδες που στήνει  στην κοινωνική συνείδηση, η κάθε ολιγαρχική προπαγάνδα, είναι είτε να γενικεύει το ειδικό είτε να ειδικεύει το γενικό, ανάλογα με το τι τη συμφέρει, ανάλογα με το πώς μπορεί να αποπροσανατολίσει το λαό ευκολότερα.
Πιο συγκεκριμένα, μέσα στα πλαίσια της προσπάθειάς της για προώθηση του εθνοχουλιγκανισμού (σαν προπαρασκευαστικό στάδιο της λαϊκής συνείδησης για να συμμετέχει ευκολότερα σε πολέμους) και ταυτόχρονα για τη διασφάλιση των νώτων της, χρησιμοποιεί τις κατάλληλες παραπλανητικές έννοιες και εκφράσεις.
Οι λαοί στην προκειμένη περίπτωση, δεν θα πρέπει να φθάσουν στο συμπέρασμα ότι οι πόλεμοι είναι αποτέλεσμα των ενδο ολιγαρχικών ανταγωνισμών, των ολιγαρχικών συμφερόντων. (Στην προκειμένη περίπτωση για την εκμετάλλευση των ΑΟΖ)
Έτσι στις περιπτώσεις αντιπαλότητας μεταξύ τους (και ιδιαίτερα με προοπτική ένοπλης αντιπαράθεσης), εμπλέκουν και τους λαούς, με τη χειρουργικού τύπου χρήση των λέξεων.
Σου λένε πχ ότι «η Τουρκία ή οι Τούρκοι είναι ο κύριος εχθρός μας».
Έτσι περνάνε στο υποσυνείδητο  ή το ασυνείδητο πλατιών στρωμάτων του λαού ότι ο τούρκικος λαός, στην πλειονότητά του,   είναι αιμοδιψής, φιλοπόλεμος κλπ (και κάποια καθήκια  ή κουραδομηχανές μπορούν να φθάσουν στο συμπέρασμα ότι «καλός τούρκος είναι ο νεκρός τούρκος.»).
Σε αυτό λοιπόν τον πόλεμο προπαγάνδας των αστών θα πρέπει να αντιπαραθέτουμε τη φράση «η τούρκικη ολιγαρχία είναι εχθρός μας» ή καλύτερα, «Η ελληνική και η τούρκικη (πολιτικοοικονομική) ολιγαρχία είναι ο κύριος,εχθρός μας, ο μέγιστος εχθρός μας».

Με αυτό τον τρόπο, τα μηνύματα που θα προσλαμβάνει ο λαός θα είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα που επιθυμούν οι αστοί.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.
Ποτέ σκέτη η λέξη Τουρκία ή τούρκοι χωρίς το χαρακτηρισμό της με τη λέξη ολιγαρχία ή τη λέξη λαός ανάλογα με το τι θέλουμε να πούμε.

 Το πρώτο λοιπόν βήμα  που θα πρέπει να κάνει ένα αντιπολεμικό κίνημα, θα πρέπει να είναι η κατάλληλη ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ του λεξιλογίου των ολιγαρχικών και στη συνέχεια με τις κατάλληλες θέσεις και προτάσεις να αντιπαρατεθεί στη βαρβαρότητα.

Να αντιπαρατεθεί για να αποσοβήσει πολέμους – μακελέμματα των λαών και αν δεν κατορθώσει αυτό, τότε να συνεχίζει να παλεύει για τη μετατροπή των ολιγαρχικών πολέμων σε λαϊκές επαναστάσεις, για την κατάκτηση της εξουσίας από τους λαούς, για την κατάκτηση της δημοκρατικής ρεπούμπλικας από τον κάθε λαό.

 Να κάνουμε προσεκτική χρήση των λέξεων για να μη γινόμαστε άθελά μας φερέφωνα της αστικής προπαγάνδας.

Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΟΙ.

ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ.

ΥΓ. * Μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιεί η ολιγαρχία διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό τους με στόχο τον έλεγχο της κοινωνικής συνείδησης είναι: «αστική δημοκρατία» αντί κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία, «αντιπροσώπευση» αντί νταβατζηλίκι, «πολίτης» αντί υπήκοος, «νόμος» αντί διαταγής, «ελευθερία» αντί σκλαβιάς ή ανελευθερίας κοκ.

* Η μεγάλη πλειοψηφία των λαών δεν θέλει τους πολέμους παρά τον βομβαρδισμό τους από τη σχεδόν μονόπλευρη ολιγαρχική προπαγάνδα, παρά την τεράστια ανισηγορία.
(Εδώ ο Χίτλερ με την απόλυτη προπαγάνδα και άσκηση βίας δεν ξεπέρασε ποτέ το 36% στις ολιγαρχικές εκλογές)

ΧΝ

ΟΙ «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ» ΠΑΠΑΝΡΕΟΥ, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΚΑΙ ΣΙΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ…

Έρχονται μαύρες μέρες για τους λαούς. Η κρίση του καπιταλισμού θα συνεχίζεται χειροτερεύοντας. Η παγκόσμια πίτα θα λιγοστεύει και οι ολιγαρχικοί του κόσμου προετοιμάζουν τους εθνικισμούς για ρίξουν αύριο ευκολότερα τους λαούς στα σφαγεία των πολέμων.
ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΑ ΜΑΚΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.
Για να δούμε κατά πόσο ισχύει η κρυφή σκέψη των ολιγαρχικών:
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ
ΕΜΕΙΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑ…ΘΕΙΤΕ 
Για να δούμε τι λέει ο πραγματικός  ΦΑΚΕΛΟΣ  «επιφανών πατριωτών» ολιγαρχικών  του πρόσφατου παρελθόντος.

1. ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Γεννηθείς  το 1919. Γιός του ολιγαρχικού  Γεωργίου Παπανδρέου.  Δηλαδή στην κατοχή του 1941 ήταν 20 χρονών. Τότε δηλαδή που τα 15χρονα αετόπουλα πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές και πολλοί από αυτά έδωσαν τη ζωή τους.
 Όμως την ίδια περίοδο τι έκανε ο «πατριώτης» Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;
Απλά πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ!!!!!! Έτσι έκανε το «πατριωτικό» του καθήκον, έτσι πολέμησε το ναζισμό!!! Τον έστειλε ο «πατριώτης» πατέρας του μακριά από κινδύνους και τέτοια πράγματα. Εδώ ο κόσμος καιγόταν… και ο Παπανδρέου χτενιζόταν.
 Η αντίσταση, ο κίνδυνος, η θυσία, η πείνα κλπ  ήταν για τον απλό λαό και όχι γι αυτή την κάστα. Αυτοί έπρεπε να μείνουν σώοι για να επωφεληθούν αργότερα…. Να σηκώσουν τη σημαία τη «απελευθέρωσης» αφού σηκωθούν από τον καναπέ τους.
Μετά την πτώση της στρατιωτικής ολιγαρχικής δικτατορίας, «τίμησε» τους νεκρούς, τους τραυματίες και τους επιζώντες της αντίστασης «αναγνωρίζοντας» την εθνική αντίσταση. Ο ίδιος είχε την «τιμή» του αγωνιστή (που να την έβρισκε άραγε;) και με αυτή μπορούσε  να τιμήσει τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης!!!!
Μιλάμε λοιπόν για τον Α. Παπανδρέου, ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ, όπως ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, που έδωσε σκληρές μάχες κατά των κατακτητών σαν φοιτητής στις ΗΠΑ (Ποιος ξέρει; Μέσα σε μπαρ, «μέσα σε (ανθυγιεινούς) καπνούς και σε βρισιές, εκεί που στρίγγλιζε η λατέρνα πάλι παρέα (ουισκάκι) πίναμε ψες..».  Γι αυτόν που εδώ, αργότερα, έφτιαξε ένα «κωλόσπιτο» των 750.000.000 δρχ όπως λεγόταν την περίοδο του «βρόμικου» 89.
Σημείωση:
Έχω μπροστά μου ένα κείμενο από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007, σελ 18)
Πάνω αριστερά γράφει: ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΪΤ ΝΤΙΠΑΡΤΜΕΝΤ 1973-1976
Τίτλος κειμένου:
ΕΤΡΕΜΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΔΡΕΑ – ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ:  DON΄Τ  WORRY
Στο κείμενο αυτό αναφέρεται αρχικά ότι μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, ο Τάσκα, ο εδώ πρέσβης των ΗΠΑ ανησυχούσε από τα συνθήματα του Παπανδρέου.
Όμως στη μέση περίπου αυτού του κειμένου είναι γραμμένο το εξής:
« Είναι ενδιαφέρον πάντως πως στις ανησυχίες Τάσκα για τον Ανδρέα, που εξέφρασε ο ίδιος αργότερα σε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον, υπό τον Χένρυ Κίσινγκερ (γεράκι), ο υπουργός τον εξωτερικών ΔΕΝ ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΕ ΤΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΙΞΗ «ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ  ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ…»
Που είχαν εργαστεί μαζί με το γεράκι και τι είδους εργασία;
Τα συμπεράσματα δεν είναι δύσκολο να βγουν…..

2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πατέρας του Ανδρέα και στην πραγματικότητα «ο γέρος της ολιγαρχίας».)
Αφού λοιπόν έστειλε πρώτα το γιό του σε ασφαλές μέρος, όπως λέγεται, πήγε μια μέρα να βγάλει κάτι αντιστασιακές προκηρύξεις. Τον συνέλαβαν οι ναζί και αφού πρώτα τον απείλησαν ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ!!!!!!!!!
Αυτός φυσικά «χέστηκε πάνω του» και από τότε, μέχρι που έφυγαν οι γερμανοί ναζί, κάθισε στα αυγά του. Δεν συμμετείχε σε καμιά αντιστασιακή οργάνωση, δεν έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του.
Όμως  στο τέλος του 1944, όταν έφευγαν οι κατακτητές, έτρεξε πρώτος να υψώσει την ελληνική σημαία στην Aκρόπολη!!!! Για να δείξει τον πατριωτισμό του!!!!

3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Ο «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»!!!!)
Γεννηθείς το 1910. Δηλαδή το 1940 ήταν 30 χρονών. Πάνω στα καλά του χρόνια.
Μήπως πήγε στην Πίνδο να πολεμήσει τους Ιταλούς φασίστες; Αμ δε!! Δεν τον πήραν φαντάρο, λένε, γιατί ήταν βαρήκοος!!! Ούτε καν βοηθητικό!! Δηλαδή ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ.
Μετά η κατοχή. Που ήταν; Στην Αθήνα. Σε ποια αντιστασιακή οργάνωση συμμετείχε; Σε καμιά. Και αφού δεν ήταν σε καμιά οργάνωση τι έκανε στην Αθήνα; Εργαζόταν σαν δικηγόρος; Αφού ήταν βαρήκοος… Καμιά προκήρυξη, κανένα σύνθημα δεν μπορούσε να γράψει;  Να κάνει κάτι βρε αδερφέ. Κάτι να προσφέρει για το λαό του. Να επικοινωνούσε γραπτώς ή με νοήματα….
Αυτή λοιπόν η δικαιολογία με εκνευρίζει, λίγο και ειδικά από τότε που ο Πατέρας μου   εξιστορούσε γεγονότα από τη συμμετοχή του σε μάχες που έδωσε εναντίον του κατακτητή και για τα ειδικά καθήκοντα που είχε σαν αντάρτης του ΕΛΑΣ στο βουνό.
Ένα από τα καθήκοντα του ήταν να πηγαίνει μηνύματα στις αντάρτικες ομάδες.
 Σε μια περιοχή, λοιπόν, είχε για συναγωνιστή και «βοηθό» του έναν όχι βαρήκοο αλλά ΠΛΗΡΩΣ κωφάλαλο!!!!! Αυτός ο κωφάλολος ήταν ικανός να προσφέρει ενώ ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΣ!!!!
Μιλάμε λοιπόν για τον «εθνάρχη» Καραμανλή ο οποίος δεν συμμετείχε σε ΚΑΝΕΝΑ αγώνα κατά των κατακτητών. Γι αυτόν που δεν καταδίκασε το μακελειό που έκανε η στρατιωτική χούντα στο πολυτεχνείο. Για αυτόν που δάκρυσε για το μακεδονικό και για το όνομα Μακεδονία που σφετερίζεται η εξουσία της γειτονικής χώρας. Γι αυτόν που του έχουν φτιάξει ανδριάντες και δεν ξέρω τι άλλο… «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση:»

3. Μ. ΜΕΡΚΟΥΡΗ (Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ)
Γεννηθείσα το 1920. Δηλαδή το 1941 ήταν 20 χρονών.
Γιατί δε βρίσκει κανείς σε ποια αντιστασιακή οργάνωση συμμετείχε; Γιατί απλώς δεν συμμετείχε πουθενά, δεν αγωνίστηκε ποτέ κατά του κατακτητή. (Κάποιοι λένε ότι πήγαινε σε πάρτι ένστολων..) Ο θείος της Γεώργιος Μερκούρης ήταν στην κατοχή διοικητής της εθνικής τράπεζας και συνεργάτης των ναζί.
Που βρισκόταν η Μελίνα; Μήπως πείνασε; Μήπως πήγε κανένα μήνυμα; Μήπως έκρυψε κανένα καταδιωκόμενο αγωνιστή;
Μετά επί στρατιωτικής δικτατορίας «αυτοεξορίστηκε» στη Γαλλία. Τι βασανιστήρια θα πέρασε εκεί ένας Θεός θα ξέρει. Συναυλίες, γλέντια, τραγούδια, ταινίες κλπ. Η ζωάρα του «αυτοεξόριστου».

4. Οι γερμανοτσολιάδες – λαοπροδότες (εθνικιστές)
Ούτε αναφορά για αυτούς τους μισάνθρωπους.

Αυτά τα πρόσωπα αναφέρονται ενδεικτικά. Για όλους τους ολιγαρχικούς υπάρχει «ΦΑΚΕΛΟΣ» με τον ίδιο σχεδόν παρονομαστή.

ΥΓ1. Υποθετικά. Αν υπήρχε πραγματική δημοκρατία στη Χώρα μας, στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι για τα πάντα αποφάσιζε η πλειοψηφία των λαών.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιο σημαντικό πρόβλημα παρουσιαζόταν στη σχέση των λαών Ελλάδας και Τουρκίας.
Αν τίθετο το ερώτημα και στους δύο λαούς, «θέλετε να επιλυθεί στη βάση των διεθνών κανόνων ή θέλετε πόλεμο;».
Τι θα αποφάσιζαν οι πλειοψηφίες; Θα υπήρχαν μανάδες και πατεράδες, ένθεν κακείθεν, που θα ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σφαγείο; Φυσικά όχι. Οι πόλεμοι γίνονται γιατί το θέλουν οι ολιγαρχίες. Και αν υπήρχε μια μικρή μειοψηφία θα ήταν μια μειοψηφία άρρωστων ψυχικά όπως άρρωστος ψυχικά θα είναι εκείνος που θα ισχυριζόταν τώρα ότι ίσως οι λαοί να ψήφιζαν πόλεμο.
Για ειρήνη και προκοπή, η απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι λαοί να συντρίψουν τις ολιγαρχίες και να εγκαθιδρύσουν τις δημοκρατικές ρεπούμπλικες, σαν απαραίτητο και αποκλειστικό μέσο για την κατάκτηση του κοινοτισμού.
Δηλαδή όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία να ανήκει στους λαούς.

2. Ο πατέρας μου, που αγωνίστηκε με το όπλο στο χέρι, μου έλεγε για την πραγματική σκέψη των πατριδοκάπηλων.
«ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ
ΕΜΕΙΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑ…ΘΕΙΤΕ»
Πολέμησε και πολεμούσε σε όλη του ζωή για την ειρήνη που μόνο οι λαοί μπορούν να την επιβάλλουν.
Αγωνίστηκε λοιπόν και μετά τον τίμησαν με πολλά χρόνια στο κολαστήριο της Κέρκυρας και  στα Γιούρα.  Βγήκε σακατεμένος.
Όταν ο Παπανδρέου θέλησε να τον «τιμήσει» με μια μικρή σύνταξη, δεν πήρε ποτέ του ούτε μια δραχμή. «Δεν μπορεί να μας δουλεύει ο λιποτάκτης» μου έλεγε. «Εγώ όταν βγήκα στο βουνό ήμουν πιο μικρός από αυτόν. Εμένα οι σφαίρες μου περνούσαν ξυστά και αυτός καλοπέρναγε στην Αμερική και ο πατέρας του εδώ….».
ΡΔ

ΕΝΑ ΤΡΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ

Οι κακούργοι του κοινού ποινικού δικαίου, δρώντες κατά ομάδες, πριν ακριβώς τη διάπραξη των εγκλημάτων τους, θα πρέπει να αναγκάζουν τα θύματά τους να επιλέγουν – ψηφίζουν ποιόν ή ποιους  εξ αυτών θα ήθελαν να τους ληστέψει, να σφετεριστεί την περιουσία τους ή να τους φονεύσει. Δηλαδή ποιος θα τους κάνει κουμάντο στη ζωή τους.
Έτσι, σε περίπτωση που στο μέλλον τους απευθυνθεί κατηγορία για τα πιο πάνω εγκλήματα, ούτοι (μαζί με τους δικηγόρους τους) να μπορούν να ισχυριστούν το εξής:

«Αυτοί ψήφισαν, αυτοί επέλεξαν ποιος θα είναι ο θύτης τους, δηλαδή ποιος θα τους ληστέψει, φονεύσει κλπ. Αυτοί επέλεξαν ποιος θα πρέπει να έχει τη ΔΥΝΑΜΗ – ΕΞΟΥΣΙΑ να διαπράττει ό,τι γουστάρει.»

ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΙΑ ΤΩΝ (ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ) ΕΚΛΟΓΩΝ ΞΕΠΛΕΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ.
ΕΤΣΙ, ΑΦΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ, ("Εσύ τους ψήφισες") ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥΣ, ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ ΤΟΥΣ.

ΡΔ

EΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ, ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΕΝΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ… ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ

Ήταν ένας Έλληνας που υπηρετούσε σαν φύλακας στις φυλακές Χαλκίδας το 1916 – 1917... Καταγόταν από το χωριό της Άνω Βάθειας, της κεντρικής Εύβοιας.  Εκεί στη φυλακή ήταν έγκλειστος ένας τούρκος. (Δεν ξέρω αν ήταν εκεί  αιχμάλωτος ή για κάποιον άλλο λόγο.)
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι είχαν προκαλέσει ένθεν κακείθεν μεγάλο μίσος. Ο εθνικισμός είχε δηλητηριάσει πολλές ψυχές, είχε προκαλέσει μεγάλη απανθρωπιά.
Τον τούρκο τον βασάνιζαν συστηματικά. Μέρες τον άφηναν πεινασμένο και διψασμένο στην απομόνωση. Το ξύλο δεν έλλειπε.  Ήταν σχεδόν στο ημερήσιο «μενού». Η ζωή του ήταν μια κόλαση.
Του έλληνα από την Άνω Βάθεια, δεν το άντεχε η ψυχή του. Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι μερικοί άνθρωποι γίνονται χειρότεροι και από τα κτήνη. Έχασε το ύπνο του. «Άνθρωπος εγώ, άνθρωπος και αυτός»  σκεφτόταν και το έπνιγε η αγανάκτηση και οι λιγμοί.
Δεν πίστευε σε εθνικισμούς και βλακείες…
Αποφάσισε μια μέρα  να τον βοηθήσει όσο μπορούσε, να μειώσει τον πόνο του όσο ήταν δυνατόν,  με μεγάλο κίνδυνο για τον ίδιο. Έβρισκε λοιπόν τρόπο να είναι αυτός ο φύλακάς του μερικές ώρες κλπ και του έδινε κρυφά νερό τσιγάρα και ψωμί, το οποίο αγόραζε από τη Χαλκίδα όταν είχε έξοδο. Τον παρηγορούσε όσο μπορούσε. Μιλούσαν σιγανά για τις οικογένειές τους, του καημούς τους κλπ.
Έγιναν φυσικά φίλοι.
Μια μέρα που γύρισε στην υπηρεσία του από άδεια, δεν βρήκε τον φίλο του εκεί. Επί πλέον δεν μπορούσε να μάθει τι απέγινε. Του έλεγαν διάφορα αλλά αυτός φοβόταν ότι τον είχαν «καθαρίσει».
Μετά από μερικά χρόνια του ήρθε το χαρτί ότι πρέπει να πάει να πολεμήσει στη Μικρά Ασία. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. «Τα πολέμια» δεν έχουν τελειωμό. Οι τρανοί θέλουν και άλλο αίμα σκέφτηκε.
Πήγε με το τρένο στην Αθήνα για να φύγει με άλλους για τη Σμύρνη. Κοντά στην  Ομόνοια βρήκε μια προκήρυξη που μιλούσε ενάντια στον πόλεμο. Μάλλον κάποιοι που τους λένε κομμουνιστές θα τα έγραφαν αυτά. Πέρασε από το μυαλό του να λιποτακτήσει αλλά τελικά ο φόβος τον απέτρεψε.
……………..
Το τάγμα του και η μονάδα του έφτασαν πέρα και νότια από τη Σμύρνη. Χιλιάδες οι νεκροί.  Κάθε νεκρό έλληνα ή τούρκο που έβλεπε, σκεφτόταν  το   «μάνα τον γέννησε και αυτόν αλλά του ήπιαν το αίμα οι τρανοί».
Από αίμα δεν χόρταιναν. Τους έλεγαν ότι θα έπρεπε να φθάσουν μέχρι την κόκκινη μηλιά..
……..
Μια μέρα βγήκαν από ένα χωριό. Έπεσαν σε ενέδρα τούρκων. Αποδεκατίστηκαν. Οι τούρκοι στρατιώτες έσφαζαν όσους μπορούσαν. Κάποτε σταμάτησαν και τους υπόλοιπους τους έπιασαν αιχμαλώτους. Σε αυτούς ήταν και ο έλληνας από την Άνω Βάθεια.  Αυτούς τους ήθελαν να τους περάσουν από τα χωριά για να ανέβη το ηθικό του τούρκικου πληθυσμού.
Οι τούρκοι τους έβαλαν στη γραμμή και τους χτυπούσαν., τους έβριζαν, τους έφτυναν.
Τους περνούσαν από την πλατεία του χωριού. Το πλήθος κραύγαζε και φώναζε «κρεμάλα».
Οι κρεμάλες ήταν έτοιμες.
Από το πλήθος πετάχτηκε κάποιος . «Αφήστε αυτόν». Αυτός είναι αδερφός μου φώναζε ο τούρκος που ήταν φυλακισμένος στη Χαλκίδα.
Ο αξιωματικός τον έσπρωξε. «Κρεμάστε εμένα στη θέση του επέμενε ο τούρκος από το πλήθος».  Ο έλληνας τον είδε και πνίγηκε από τη συγκίνηση.
Ο αξιωματικός δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Τον παρέπεμψε όμως σε έναν ανώτερό του. Τελικά βρήκαν τρόπο να μην τον εκτελέσουν. Ο τούρκος «αδελφός» τον πήρε κρυφά στο σπίτι του.
Για ένα διάστημα δεν τον άφηνε να βγει έξω γιατί φοβόταν τα εθνικιστικά σκυλιά, τους τούρκους «πατριώτες».
Γνώρισε φυσικά την οικογένειά του. Μάνα Πατέρα, μια αδελφή και  πέντε αδέλφια.
Για να ξεσκάζει το έβγαζε βόλτα νύχτα με πολύ προσοχή.
Οι συζητήσεις ατέλειωτες. Βασικό συμπέρασμα «μας μακέλεψαν οι τρανοί. Οι λαοί δεν θέλουν πολέμια αλλά μας τα φέρνουν από δω  μας τα φέρνουν από κει και τελικά μας τυλίγουν». Πέρασαν έτσι δύο χρόνια. Στην Ελλάδα τον θεωρούσαν νεκρό. Ήθελε να γυρίσει στα μέρη του, στους γονείς του, στο βουνό Σερβούνι, να βόσκει τα πρόβατά του κάτω από το μοναστήρι του Αη Νικόλα….
Το καταλάβαινε ο τούρκος. Δεν ήθελε να αποχωριστούν αλλά... Του πρότεινε μια φορά να τον παντρέψει με την αδελφή του. Εκείνος λυπήθηκε που αρνήθηκε, που τον πρόσβαλε. Ήθελε να φύγει.
………….
Τα πνεύματα άρχισαν σιγά σιγά να καλμάρουν. Έμαθαν ότι υπογράφτηκε μια συμφωνία (συνθήκη Λωζάνης).
Έφτανε η ώρα του αποχωρισμού. Αποφάσισαν ότι το καλύτερο μέρος για να περάσει απέναντι ήταν το Τσεσμέ. Θα έβρισκαν βάρκα και από εκεί Χίο.
Μέρες ταξίδευαν με κάρο. Βούρκωναν, ξεβούρκωναν, έκλαιγαν, αγκαλιάζονταν συνεχώς.
……..
Πριν μπει στη βάρκα ήρθε ο τελευταίος εναγκαλισμός και η κοινή ευχή. «Να ψοφήσουν οι τρανοί, να μη ξανάχουμε πολέμια και μια μέρα να ξαναβρεθούμε.»
……
Χώρισαν.
Ήρθε στην Ελλάδα. Πέθανε όμως με τον καημό που δεν έμεινε εκεί με τον αδελφό του και τους δικούς του που τον αγάπησαν πολύ..


ΥΓ.  Ήμουν πολύ μικρός όταν μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία ο πατέρας μου ο οποίος με παρέπεμψε στο θείο του που πολέμησε στη Μικρά Ασία. Ο θείος  (που είχε γλυτώσει από την ενέδρα) με παρέπεμπε κατόπιν στον ίδιο που βίωσε την πιο πάνω ιστορία, με τον οποίο ήταν φίλοι και συμπολεμιστές. Ακόμα συλλέγω  στοιχεία όσο μπορώ …  Μακάρι να βρω τις λεπτομέρειες που ψάχνω.
Ήμουν παιδί, κρατούσα σημειώσεις. Τώρα σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα κάνει πολλές ερωτήσεις που δεν έκανα.